 Περιεχόμενα |  Προηγούμενο |  Επόμενο |
|
1. Η πειθαρχική δίκη είναι αυτοτελής και ανεξάρτητος πάσης άλλης δίκης.
Η ποινική δίκη δεν αναστέλλει την πειθαρχική, δύναται όμως το Πειθαρχικό Συμβούλιον δι' αποφάσεώς του, να διατάξει δι' εξαιρετικούς λόγους την αναστολή της πειθαρχικής δίκης μέχρι πέρατος της ποινικής.
Πραγματικά γεγονότα, ων η ύπαρξις ή ανυπαρξία διεπιστώθη δια τελεσίδικου αποφάσεως ποινικού δικαστηρίου, λαμβάνονται εν τη πειθαρχική δίκη ως εν τη ποινική ουδόλως όμως κωλύεται εντεύθεν το Πειθαρχικό Συμβούλιον να εκδώσει απόφαση διάφορον της ποινικής. Εν περιπτώσει πειθαρχικής αθωώσεως ή επιβολής της ποινής της επιπλήξεως, εάν επακολούθησε καταδίκη υπό του Ποινικού Δικαστηρίου, η πειθαρχική δίκη επαναλαμβάνεται.
2. Τα πειθαρχικά παραπτώματα, παραγράφονται μετά τριετία από της τελέσεως αυτών, πάσα όμως πράξις πειθαρχικής διαδικασίας, ως και η υποβολή της εγκλήσεως και πάσα πράξεις ποινικής διώξεως, διακόπτει την παραγραφή. Εν πάση περιπτώσει η προς παραγραφή προθεσμία ουδέποτε δύναται να υπερβεί τα πέντε έτη από της τελέσεως της πράξεως, πλην της περιπτώσεως καθ' ην διατάχθηκε η αναστολή της πειθαρχικής διώξεως ότε ο χρόνος της παραγραφής του πειθαρχικού παραπτώματος δεν συμπληρώνεται προ της παρόδου έτους από της τελεσιδικίας της αποφάσεως του Ποινικού Δικαστηρίου.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το παρόν άρθρο τίθεται όπως αντικαταστάθηκε με άρθρο 1 του νομοθετικού διατάγματος [Ν] 783/1970 (ΦΕΚ 290/Α/1970). |