ΣτΕ 685/1990

Αριθμός 685/1990

Το Συμβούλιο της Επικρατείας

Τμήμα Δ'.

Με την κοινή απόφαση 1154/13-04-1988 του Πρωθυπουργού και των Υπουργών: α) Εθνικής Άμυνας, β) Προεδρίας της Κυβέρνησης, γ) Εθνικής Οικονομίας, δ) Οικονομικών, ε) Γεωργίας, στ) Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων, ζ) Εμπορίου, η) Βιομηχανίας, Ενέργειας και Τεχνολογίας, και θ) Μεταφορών και Επικοινωνιών εξαίρεση δημόσιων επιχειρήσεων και οργανισμών από εφαρμογή κανόνων δημόσιου τομέα (ΦΕΚ 256/Β/1988) ορίστηκε, μεταξύ άλλων, ότι οι αναφερόμενες στην απόφαση αυτή διατάξεις της νομοθεσίας που διέπει τους φορείς του κατά το άρθρο 1 παράγραφος 6 του νόμου [Ν] 1256/1982 δημόσιου τομέα δεν εφαρμόζονται σε ορισμένα νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου του δημοσίου τομέα, τα οποία μνημονεύονται στην ίδια απόφαση. Ήδη, με την κρινόμενη αίτηση ζητείται να ακυρωθεί η διάταξη της παραγράφου 2 περίπτωση θ' της παραπάνω κοινής απόφασης, με την οποία προβλέπεται ότι στις επιχειρήσεις και οργανισμούς (νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου) του δημοσίου τομέα που μνημονεύονται στην παράγραφο 1 της ίδια απόφασης δεν εφαρμόζονται οι διατάξεις για την εκτέλεση δημοσίων έργων (νόμος 1418/1984 και προεδρικό διάταγμα 609/1985).

Το αιτούν σωματείο, το οποίο, σύμφωνα με το καταστατικό του, έχει ως μέλη μηχανικούς διπλωματούχους ανώτατης σχολής, οποιασδήποτε ειδικότητας, που είναι μέλη του Τεχνικού Επιμελητηρίου της Ελλάδας και κάτοχοι πτυχίου εργολήπτη δημόσιων έργων (άρθρο 3ο) και ως σκοπό, πλην άλλων, την προάσπιση των επαγγελματιών συμφερόντων των μελών του και την προαγωγή και βελτίωση των όρων άσκησης του επαγγέλματός τους (άρθρο 2ο), με έννομο συμφέρον στρέφεται κατά της προσβαλλόμενης διάταξης της παραπάνω κοινής απόφασης. Η κρινόμενη αίτηση, λοιπόν, η οποία έχει κατατεθεί εμπροθέσμως στις 29-06-1988, δηλαδή πριν παρέλθουν εξήντα ημέρες από τη δημοσίευση της κανονιστικής αυτής απόφασης, ασκείται παραδεκτώς και είναι εξεταστέα κατ' ουσίαν.

Στην παράγραφο 1 του άρθρου 19 του νόμου 1682/1987 Μέσα και όργανα αναπτυξιακής πολιτικής. Προγραμματικές συμφωνίες και αναπτυξιακές συμβάσεις, ένταξη επενδύσεων στα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα, τροποποίηση του νόμου [Ν] 1262/1982 και άλλες διατάξεις (ΦΕΚ 14/Α/1987), κατ' επίκληση της οποίας εκδόθηκε η παραπάνω κοινή απόφαση, ορίζεται ότι:

{με κοινή απόφαση του Πρωθυπουργού, των Υπουργών Προεδρίας της Κυβέρνησης, Εθνικής Οικονομίας, Οικονομικών και του κατά περίπτωση αρμόδιου υπουργού μπορεί να εξαιρούνται, κατά παρέκκλιση διατάξεων νόμου, ορισμένα νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου του δημοσίου τομέα, όπως ορίζεται στο άρθρο 1 παράγραφος 6 του νόμου [Ν] 1256/1982, ή ορισμένες υπηρεσίες ή κατηγορίες υπηρεσιών τους από την εφαρμογή ρητά καθοριζομένων στην απόφαση νόμιμων περιορισμών. Οι περιορισμοί αυτοί, για τους οποίους παρέχεται η εξουσιοδότηση του προηγούμενου εδαφίου, πρέπει να έχουν θεσπιστεί κατά την έκδοση της απόφασης γενικά για ολόκληρο το δημόσιο τομέα και να αφορούν στην οργάνωση και στη λειτουργία των νομικών προσώπων που ανήκουν σ' αυτόν και ιδίως στις διαδικασίες λειτουργίας και άσκησης των αρμοδιοτήτων τους, στη στελέχωση των οργάνων τους και στη διαδικασία πρόσληψης και στις αμοιβές προσωπικού. Με την ίδια απόφαση μπορεί για τη συγκεκριμένη περίπτωση να τροποποιείται ή να αντικαθίσταται με νέο ο περιορισμός, από την εφαρμογή του οποίου ορίζεται η εξαίρεση.}

Με την παραπάνω παράγραφο παρέχεται εξουσιοδότηση για την έκδοση κοινής απόφασης του Πρωθυπουργού και των Υπουργών Προεδρίας της Κυβέρνησης, Εθνικής Οικονομίας, Οικονομικών και του αρμοδίου κατά περίπτωση υπουργού που να εξαιρεί νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου του κατά το άρθρο 1 παράγραφος 6 του νόμου [Ν] 1256/1982 δημόσιου τομέα από περιορισμούς, οι οποίοι θεσπίζονται από τη νομοθεσία που διέπει το δημόσιο τομέα γενικώς και αφορούν ζητήματα αναφερόμενα στην οργάνωση και στη λειτουργία των νομικών αυτών προσώπων. Ειδικότερα, κατά την έννοια της παραγράφου αυτής, στα ζητήματα λειτουργίας του νομικού προσώπου περιλαμβάνονται και εκείνα που αφορούν την εκτέλεση των έργων του. Εξάλλου, κατά την έννοια της εξουσιοδοτικής αυτής διάταξης, ερμηνευόμενης ενόψει της παραγράφου 2 του άρθρου 43 του Συντάγματος - σύμφωνα με την οποία νομοθετική εξουσιοδότηση πρέπει καταρχήν να παρέχεται στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, επιτρέπεται δε στο νομομαθή να αναθέτει και σε άλλα όργανα της Διοίκησης, όπως είναι ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί, να εκδίδουν κανονιστικές αποφάσεις, προκειμένου όμως, να ρυθμίσουν μόνο ειδικότερα θέματα ή θέματα με τοπικό ενδιαφέρον ή με χαρακτήρα τεχνικό ή λεπτομερειακό - εξαιρέσεις από τη νομοθεσία που διέπει το δημόσιο τομέα μπορούν να θεσπίζονται μόνο για συγκεκριμένα θέματα, που να εμπίπτουν στις παραπάνω κατηγορίες θεμάτων, για τα οποία είναι επιτρεπτή κατά το Σύνταγμα η παροχή εξουσιοδότησης σε άλλα, εκτός του Προέδρου της Δημοκρατίας, όργανα της Διοίκησης, δεδομένου ότι από την προαναφερόμενη διάταξη δεν συνάγεται βούληση του νομοθέτη να χορηγήσει στον πρωθυπουργό και στους μνημονευόμενους στην ίδια διάταξη υπουργούς εξουσιοδότηση που να υπερβαίνει τα πλαίσια αυτά, τα οποία επιβάλλει το Σύνταγμα.

Η εξαίρεση, που θεσπίζεται με την προσβαλλόμενη διάταξη (παράγραφος 2 περίπτωση θ') της παραπάνω κανονιστικής απόφασης του Πρωθυπουργού και των προαναφερομένων υπουργών (1154/13-04-1988) για τα μνημονευόμενα στην παράγραφο 1 της ίδιας απόφασης νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου του δημόσιου τομέα, δεν περιορίζεται σε ορισμένα θέματα και μάλιστα από εκείνα, τα οποία, κατά τα προαναφερόμενα, αφορά η εξουσιοδοτική διάταξη, αλλά αναφέρεται στο σύνολο των διατάξεων του νόμου 1418/1984 και του προεδρικού διατάγματος 609/1985 για την εκτέλεση δημόσιων έργων. Με το δεδομένο αυτό, και ενόψει των όσων διαλαμβάνονται στην προηγούμενη σκέψη, η προσβαλλόμενη αυτή διάταξη δεν βρίσκει έρεισμα στην εξουσιοδότηση που παρέχεται με την παράγραφο 1 του άρθρου 19 του νόμου 1682/1987 και κατ' επίκληση της οποίας εκδόθηκε η προαναφερόμενη κανονιστική απόφαση. Για το λόγο, λοιπόν, αυτό, τον οποίο βασίμως προβάλλει το αιτούν σωματείο, πρέπει να γίνει δεκτή η κρινόμενη αίτηση και να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη διάταξη της κανονιστικής αυτής απόφασης, με αποτέλεσμα να αποβαίνει αλυσιτελής η έρευνα των λοιπών προσβαλλόμενων λόγων ακύρωσης.