 Περιεχόμενα |  Προηγούμενο |  Επόμενο |
|
(άρθρο 7 του νόμου 1577/1985, άρθρο 13 παράγραφος 1 του νόμου 1647/1986)
1. Για τον υπολογισμό του συντελεστή δόμησης που πραγματοποιείται σε οικόπεδο:
Α. Προσμετρώνται:
α) οι επιφάνειες των στεγασμένων και κλειστών από όλες τις πλευρές χώρων του κτιρίου οποιασδήποτε χρήσης, σε όλους τους ορόφους καθώς και τα υπόγεια, με την επιφύλαξη της επόμενης περίπτωσης Β)β.
β) οι επιφάνειες των εξωστών και ημιυπαίθριων χώρων εκτός από τους αναμενόμενους στην παράγραφο 2 του άρθρου 252.
γ) οι ακάλυπτες επιφάνειες με διάσταση μικρότερη από 1,20 m.
Β. Δεν προσμετρώνται:
α) σε ειδικά κτίρια, η επιφάνεια ορόφου ή τμήματός του που χρησιμοποιείται για την εγκατάσταση ή διέλευση ηλεκτρομηχανολογικού εξοπλισμού, ο οποίος κατασκευάζεται ύστερα από γνώμη της Επιτροπής Πολεοδομικού και Αρχιτεκτονικού Ελέγχου, εφόσον ο όροφος αυτός δεν έχει ελεύθερο ύψος μεγαλύτερο από 2,20 m μετρούμενο μεταξύ του δαπέδου του και της οροφής ή από 1,90 m μετρούμενο μεταξύ του δαπέδου και κάθε φέροντος στοιχείου της οροφής.
β) ένας υπόγειος όροφος επιφάνειας ίσης με εκείνη που καταλαμβάνει το κτίριο, προοριζόμενος αποκλειστικά για βοηθητικές χρήσεις, εφόσον η οροφή του σε κανένα σημείο δεν υπερβαίνει το 1,50 m από την οριστική στάθμη του εδάφους και το ύψος του δεν υπερβαίνει τα 3 m μετρούμενο μεταξύ του δαπέδου και της οροφής, εκτός αν έχει καθοριστεί μεγαλύτερο ελάχιστο ύψος για τη χρήση του συγκεκριμένου χώρου κατ' εφαρμογή του άρθρου 444. Εφόσον σε κτίριο κατοικίας κατασκευάζονται καταστήματα και κάτω από αυτά αποθήκες στον υπόγειο όροφο, για την εξυπηρέτησή τους, επιτρέπεται η κατασκευή δεύτερου υπογείου επιφάνειας ίσης με την επιφάνεια των αποθηκών, χωρίς να προσμετράται στο συντελεστή δόμησης.
γ) κοινόχρηστη αίθουσα για τις κοινωνικές λειτουργίες των ενοίκων του κτιρίου ή των κτιρίων του οικοπέδου κατασκευαζόμενη σε κτίρια με κύρια χρήση την κατοικία, τα οποία έχουν συνολική επιφάνεια τουλάχιστον 600 m2 που αντιστοιχεί σε 8 τουλάχιστον διαμερίσματα, εφόσον η επιφάνεια της αίθουσας αυτής αντιστοιχεί το πολύ στο 5% της συνολικής επιφάνειας που προκύπτει από το συντελεστή δόμησης και πάντως δεν είναι μικρότερη από 25 m2 ούτε μεγαλύτερη από 80 m2.
δ) Κλίμακες κινδύνου, εφόσον κατασκευάζονται σύμφωνα με τους όρους που θεσπίζονται κατ' εφαρμογή του άρθρου 444.
ε) εξώστες και ημιυπαίθριοι χώροι, όπως ορίζεται στο άρθρο 252.
στ) οι παρόδιες στοές όπως προβλέπονται στο άρθρο 254.
ζ) όλες οι κατασκευές που προβλέπονται στο άρθρο 255, με τις ελάχιστες απαιτούμενες διαστάσεις τους.
η) οι στεγασμένοι χώροι για τη στάθμευση αυτοκινήτων.
θ) η επιφάνεια κύριων κλιμάκων, η πέρα από τις ελάχιστες διαστάσεις που καθορίζονται από τις σχετικές διατάξεις και έως το 50% των διαστάσεων αυτών. Τα παραπάνω εφαρμόζονται ανάλογα και για τα φρέατα ανελκυστήρων και τους διαδρόμους κοινής χρήσης.
ι) ο ελεύθερος ημιυπαίθριος χώρος που δημιουργείται όταν το κτίριο κατασκευάζεται σε υποστυλώματα (pilotis), εφόσον έχει:
i. επιφάνεια τουλάχιστον ίση με το 50 % της επιφάνειας που καταλαμβάνει το κτίριο.
ii. στάθμη δαπέδου 0,50 m πάνω ή κάτω (± 0,50 m) από την οριστική στάθμη του περιβάλλοντος εδάφους σε κάθε σημείο του και
iii. ελεύθερο ύψος τουλάχιστον το προβλεπόμενο για χώρο κύριας χρήσης και έως 3 m ή και μεγαλύτερο αν το μεγαλύτερο των 3 m κατασκευαστεί ύστερα από έγκριση της Επιτροπής Πολεοδομικού και Αρχιτεκτονικού Ελέγχου. Στην περίπτωση αυτή δεν προσμετρώνται επίσης χώροι κλιμακοστασίων, ανελκυστήρων και εισόδων που βρίσκονται στο χώρο αυτό, επιφάνειας έως το 5% της επιφάνειας που καλύπτει το κτίριο. Εάν η προκύπτουσα επιφάνεια είναι μικρότερη των 30 m2 τότε η επιφάνεια αυτή μπορεί να φθάνει τα 30 m2 για κάθε συγκρότημα κλιμακοστασίου.
ι)α) όλες οι κατασκευές που προβλέπονται στο άρθρο 256.
2. Κατά τη θέσπιση ή μεταβολή όρων δόμησης, ο συντελεστής δόμησης των οικοπέδων ορίζεται αριθμητικά. Συντελεστές δόμησης που προκύπτουν έμμεσα από διατάξεις προγενέστερες της 18-12-1985 (ημερομηνία δημοσίευσης του νόμου 1577/1985), εξακολουθούν να ισχύουν έως ότου καθοριστούν αριθμητικά.
3. Ο συντελεστής δόμησης που εφαρμόζεται σε οικόπεδα με πρόσωπο σε περισσότερους κοινόχρηστους χώρους, για τους οποίους ισχύουν διαφορετικοί συντελεστές, είναι ο λόγος του αθροίσματος των γινομένων του μήκους κάθε προσώπου του οικοπέδου επί τον αντίστοιχο συντελεστή δόμησης προς το άθροισμα των μηκών των προσώπων.