|
1. Επιτρέπεται, για λόγους δημόσιας ωφέλειας, η αναγκαστική απαλλοτρίωση ακινήτων που έχουν καταγραφεί ως δημόσια κτήματα υπέρ και με δαπάνες του Ελληνικού Δημοσίου, για την πραγματοποίηση των σκοπών που προβλέπουν το άρθρο 69 του νόμου 1892/1990 (ΦΕΚ 101/Α/1990), η παράγραφος 9 του άρθρου 6 του νόμου 960/1979 (ΦΕΚ 194/Α/1979), που προστέθηκε με την παράγραφο 1 του άρθρου 97 του ίδιου νόμου 1892/1990 και το άρθρο 28 του νόμου 1947/1991 (ΦΕΚ 70/Α/1991), εφόσον τρίτος, εντός αποσβεστικής προθεσμίας δύο ετών από της δημοσιεύσεως στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της κατ' άρθρον 70 του νόμου 1892/1990 προβλεπόμενης κοινής υπουργικής απόφασης μετά του συνοδεύοντος αυτήν τοπογραφικού διαγράμματος και των κατά το άρθρο 6 παράγραφος 9 του νόμου 960/1979 και της παραγράφου 1 του άρθρου 28 του νόμου 1947/1991 αποφάσεων του Υπουργού Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημόσιων Έργων, διεκδικήσει δημόσια έκταση δι' εγέρσεως διεκδικητικής αγωγής. Με την κατά τα ανωτέρω δημοσιότητα τεκμαίρεται αμάχητη γνώση παντός τρίτου περί των δικαιωμάτων του Δημοσίου. Μετά την πάροδο της κατά τα ανωτέρω διετίας παν προβαλλόμενο δικαίωμα αποσβένεται.
2. Από την κατά την παράγραφο 1 του παρόντος απαλλοτρίωση δεν στοιχειοθετείται κανένα απολύτως τεκμήριο σε βάρος του Δημοσίου, ως προς τα επί των πιο πάνω ακινήτων δικαιώματα τούτου και κάθε σχετική αξίωση του Δημοσίου διατηρείται άθικτη.
3. Η πιο πάνω απαλλοτρίωση διέπεται κατά τα λοιπά από τις διατάξεις του νομοθετικού διατάγματος 797/1971 και τις τροποποιητικές αυτού.
4. Στο τέλος του άρθρου 72 του νόμου 1892/1990 (ΦΕΚ 101/Α/1990), ως ισχύει, προστίθεται παράγραφος 3 ως εξής:
{3. Το περιεχόμενο της κατά την παράγραφο 1 πλήρους μελέτης καθορίζεται με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημόσιων Έργων.}