ΣτΕ 3487/1989
 Περιεχόμενα |  Προηγούμενο |  Επόμενο |
|
Αριθμός 3487/1989
Το Συμβούλιο της Επικρατείας
1. Επειδή από το Πολεοδομικό Γραφείο Αργυρούπολης χορηγήθηκε στη Σοφία Χιονίδου για οικόπεδό της που βρίσκεται στην οδό Δήμητρας στην περιοχή Τραχώσες του Δήμου Αλίμου (οικοδομικό τετράγωνο 255) η οικοδομική άδεια 1866/1987 η οποία αφορά την ανέγερση κατοικίας ενός ορόφου με πυλωτή και πρόβλεψη για μελλοντική κατασκευή ενός ακόμη ορόφου. Ήδη με την κρινόμενη αίτηση για την άσκηση της οποίας έχουν καταβληθεί τα κατά νόμο τέλη (διπλότυπα 698911/1988 και 698912/1988 του Ταμείου Δικαστικών Εισπράξεων Αθηνών) και παράβολο (ειδικά γραμμάτια παραβόλου 972205/1988 και 2008329/1988 και η οποία εισάγεται για εκδίκαση στο Τμήμα με επταμελή σύνθεση λόγω σπουδαιότητας με ειδική πράξη του Προέδρου του - ζητείται η ακύρωση της οικοδομικής αυτής αδείας.
2. Επειδή παρεμβαίνει παραδεκτώς στη δίκη για να υποστηρίξει το κύρος της προσβαλλόμενης αδείας η προαναφερόμενη Σοφία Χιονίδου.
3. Επειδή οι τρίτος (Γεώργιος Παναγέας) όγδοος (Αντώνιος Κάντας) δέκατος (Βασίλειος Τομαράς) δέκατη τρίτη (Μαρία Νοταρά) δέκατη τέταρτη (Ευρυδίκη Φωτούδη) δέκατος όγδοος (Γεώργιος Φούντος) και εικοστή (Αικατερίνη Στρατηγού) από τους αιτούντες δεν προσκόμισαν στο Δικαστήριο συμβολαιογραφική πράξη παροχής πληρεξουσιότητας στη δικηγόρο που υπογράφει ως πληρεξούσιός τους το δικόγραφο της κρινόμενης αίτησης και κατά τη συζήτηση της υπόθεσης στο ακροατήριο δεν παρέστησαν δια πληρεξουσίου δικηγόρου ούτε εμφανίστηκαν αυτοπροσώπως για να δηλώσουν ότι εγκρίνουν την άσκηση της αίτησης. Κατά συνέπεια ως προς τους προαναφερόμενους η κρινόμενη αίτηση πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη σύμφωνα με το άρθρο 27 παράγραφος 2 του προεδρικού διατάγματος 18/1989 κωδικοποίηση διατάξεων νόμων για το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΦΕΚ 8/Α/1989).
4. Επειδή η κρινόμενη αίτηση με την οποία αμφισβητείται η νομιμότητα της προσβαλλόμενης αδείας ως προς τη θέση της οικοδομής η οποία τοποθετείται σε επαφή με ένα από τα πλάγια όρια του οικοπέδου αλλά και ως προς την προβλεπόμενη συνολική κάλυψη του οικοπέδου με έννομο συμφέρον ασκείται από τους πρώτο δεύτερο και εικοστό πρώτο από τους αιτούντες δηλαδή το σωματείο Εξωραϊστικός σύλλογος περιοχής Κυθηρίων Αλίμου - η Μυρτιδιώτισσα το οποίο σύμφωνα με το καταστατικό του έχει ως σκοπόν μεταξύ άλλων τη μελέτη των οικιστικών και οικολογικών προβλημάτων της περιοχής αυτής όπου βρίσκεται και το οικόπεδο για το οποίο εκδόθηκε η προσβαλλόμενη άδεια καθώς και την προστασία και βελτίωση του περιβάλλοντος και των εν γένει συνθηκών διαβιώσεως την Αικατερίνη Γεωργάκη η οποία εμφανίζεται ως ιδιοκτησία οικοδομής που βρίσκεται σε οικόπεδο όμορο προς το προαναφερόμενο και τον Παύλο Κοντομάρη ο οποίος φέρεται ότι κατοικεί σε άλλο όμορο ακίνητο. Κατά συνέπεια ο ισχυρισμός της παρεμβαινούσης ότι η κρινόμενη αίτηση ασκείται χωρίς έννομο συμφέρον είναι απορριπτέος κατά το μέρος που αναφέρεται στους παραπάνω αιτούντες, Ο αναφερόμενος δε ειδικότερα στον τελευταίο από τους αιτούντες αυτούς (Παύλο Κοντομάρη) ισχυρισμός της παρεμβαινούσης με τον οποίο αμφισβητείται το έννομο συμφέρον του για το λόγο ότι το ακίνητο στο οποίο κατοικεί έχουν κατασκευαστεί αυθαίρετα κτίσματα σε επαφή με το όριο του ακινήτου αυτού προς το οικόπεδο για το οποίο χορηγήθηκε η προσβαλλόμενη άδεια είναι επίσης απορριπτέος αφού πάντως δεν προκύπτει ότι έχει διαπιστωθεί ύπαρξη αυθαιρέτων κατασκευών στο γειτονικό αυτό ακίνητο με πράξη της οικείας πολεοδομικής υπηρεσίας.
Εξάλλου οι υπόλοιποι από τους αιτούντες εκείνους τους οποίους νομιμοποιήθηκε ο δικηγόρος που υπογράφει ως πληρεξούσιος το δικόγραφο της αίτησης φέρονται ως κάτοικοι της παραπάνω περιοχής μόνη όμως η ιδιότητά τους αυτή δεν αρκεί για τη θεμελίωση έννομου συμφέροντος να ασκήσουν την κρινόμενη αίτηση και κατά συνέπεια εφόσον δεν προσδιορίζεται η ακριβής θέση των κατοικιών τους η αίτηση είναι ως προς τους αιτούντες αυτούς απορριπτέα ως απαράδεκτη. Η παραπάνω οικοδομική άδεια επομένως προσβάλλεται παραδεκτώς μόνο από τους προαναφερόμενους πρώτο δεύτερο και εικοστό πρώτο από τους αιτούντες.
5. Επειδή κατά την έννοια του άρθρου 24 παράγραφοι 1 και 2 του Συντάγματος οι κοινός νομοθέτης μπορεί καταρχήν να τροποποιεί τις πολεοδομικές ρυθμίσεις και να μεταβάλει υφιστάμενους όρους δόμησης των σχεδίων πόλεων αλλά πρέπει η εισαγόμενη νέα ρύθμιση να βελτιώνει τις συνθήκες διαβίωσης των κατοίκων. Σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπεται να επέρχεται με τις νέες πολεοδομικές ρυθμίσεις επιδείνωση των όρων διαβίωσης δηλαδή υποβάθμιση του φυσικού και οικιστικού περιβάλλοντος. Η τήρηση εξάλλου της συνταγματικής αυτής επιταγής υπόκειται στον οριακό έλεγχο του ακυρωτικού δικαστή ο οποίος οφείλει με βάση και τα διδάγματα της κοινής πείρας να σταθμίζει σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση κατά πόσο υποβαθμίζεται το περιβάλλον (ΣτΕ Ολομέλεια 1159/1989 και 10/1988).
6. Επειδή εξάλλου το ρυμοτομικό σχέδιο επεκτάθηκε στην περιοχή Κυθηρίων - όπου βρίσκεται το οικόπεδο για το οποίο χορηγήθηκε η προσβαλλόμενη άδεια - με το από [ΒΔ] 18-03-1968 βασιλικό διάταγμα (ΦΕΚ 54/Δ/1968) με το οποίο καθορίστηκαν και οι όροι δόμησης των οικοπέδων που βρίσκονται στην περιοχή αυτή. Συγκεκριμένα ορίστηκαν μεταξύ άλλων ελάχιστο πρόσωπο του οικοπέδου δώδεκα μέτρων και οικοδομικό σύστημα το πανταχόθεν ελεύθερο με υποχρεωτική ελάχιστη πλάγια και οπίσθια ακάλυπτη απόσταση δύο μέτρων από τα όρια του οικοπέδου (βλέπε άρθρο 3 περιπτώσεις α και γ). Περαιτέρω για τις περιοχές στις οποίες ίσχυε το πανταχόθεν ελεύθερο σύστημα δόμησης ο προϊσχύων Γενικός Οικοδομικός Κανονισμός (νομοθετικό διάταγμα 8/1973 (ΦΕΚ 124/Α/1973)) προέβλεπε στην παράγραφο 3 του άρθρου 38 ότι:
{η ελάχιστη απόστασις του κτιρίου από των πλαγίων και οπισθίων ορίων του οικοπέδου ισούται προς 0,3Η, ένθα Η το κατά την περίπτωση 1 του άρθρου 35 αντιστοιχούν εις τον συντελεστή δομήσεως του οικοπέδου μέγιστον ύψος του κτιρίου μετρούμενο από της νομίμου αφετηρίας. Η ως άνω απόστασις εφαρμοζόμενη από της στάθμης του εδάφους δεν δύναται να είναι μικροτέρα της υπό των ειδικών διατάξεων καθοριζομένης ως ελαχίστης και πάντως ουχί μικροτέρα των 2,50 m}
ενώ στην παράγραφο 4 του ίδιου άρθρου ορίστηκε ότι:
{ειδικές διατάξεις καθορίζουσες εις οιονδήποτε περιοχήν του πανταχόθεν ελευθέρου συστήματος ως ελάχιστη απόσταση του κτιρίου από των πλαγίων και οπισθίου ορίου του οικοπέδου μικροτέρα των 2,50 m παύουν ισχύουσες από της ισχύος του παρόντος.}
Παράλληλα με την παράγραφο 10 του άρθρου αυτού ορίστηκε ότι:
{κατά την εφαρμογήν των διατάξεων των παραγράφων 2, 4, 5 και 6 δύναται όπως το μήκος της κυρίας όψεως του κυρίου και καθ' όλον το δυνάμενο να κατασκευασθεί ύψος αυτού μη είναι μικρότερο των 8 m επιτρεπομένης της ελαττώσεως του πλάτους των πλαγίων ακάλυπτων τμημάτων του οικοπέδου προς εξασφάλιση του ως άνω μήκους των 8 m...}
και η παράγραφος 11 του ίδιου άρθρου 38 προέβλεπε πλην άλλων ότι αν κατ' εφαρμογήν της παραπάνω παραγράφου 10 απομένει συνολικό πλάτος των πλαγίων ακάλυπτων τμημάτων του οικοπέδου μεγαλύτερο από τρία μέτρα τότε το κτίριο οφείλει να ισαπέχει των πλαγίων ορίων του οικοπέδου.
Εξάλλου το άρθρο 9 του ήδη ισχύοντος νόμου 1577/1985 Γενικός Οικοδομικός Κανονισμός (ΦΕΚ 210/Α/1985) ορίζει στην παράγραφο 1 ότι:
{το κτίριο τοποθετείται ελεύθερα μέσα στο οικόπεδο. Όπου το κτίριο δεν εφάπτεται με τα πίσω και πλάγια όρια του οικοπέδου αφήνεται απόσταση Δ= 3 + 0,10 Η (όπου Η το πραγματοποιούμενο ύψος του κτιρίου σε περίπτωση που εξαντλείται ο συντελεστής δόμησης ή το μέγιστο επιτρεπόμενο σε περίπτωση που δεν εξαντλείται ο συντελεστής αυτός)}
ενώ στην παράγραφο 3, όπως ίσχυε κατά το χρόνο έκδοσης της προσβαλλόμενης οικοδομικής αδείας δηλαδή πριν αντικατασταθεί με το άρθρο 1 παράγραφος 4 του νόμου 1772/1988 (ΦΕΚ 91/Α/1988) προέβλεπε ότι:
{σε περίπτωση που υπάρχει σε όμορο οικόπεδο κτίριο κατοικίας που είχε ανεγερθεί πριν από την ισχύ του νόμου αυτού σε υποχρεωτική απόσταση από το κοινό όριο και όταν η απόσταση αυτή είναι μικρότερη από την απόσταση της παραγράφου 1 του κτιρίου που σε υποχρεωτική απόσταση από το κοινό όριο η οικία στην οποία διαμένει ο τελευταίος από τους αιτούντες}
ενώ σύμφωνα με το προϋφιστάμενο νομοθετικό καθεστώς οικοδομή ανεγειρόμενη στο οικόπεδο αυτό της παρεμβαινούσης που έχει πρόσωπο μήκους 12 m έπρεπε να απέχει δύο μέτρα από το παραπάνω όριο του οικοπέδου. Με τα δεδομένα αυτά η προσβαλλόμενη άδεια η οποία ως προς τον καθορισμό της θέσης του κτιρίου σε σχέση με το όριο αυτό του οικοπέδου στηρίζεται στην παραπάνω ρύθμιση που εισάγει το άρθρο 14 σε συνδυασμό με το άρθρο 9 παράγραφος 3 του νόμου 1577/1985 είναι μη νόμιμη εφόσον σύμφωνα με όσα αναφέρονται στην προηγούμενη σκέψη η ρύθμιση αυτή αντισυνταγματική. Για το λόγο λοιπόν αυτό που βασίμως προβάλλεται με την κρινόμενη αίτηση η άδεια αυτή είναι ακυρωτέα και κατά συνέπεια αποβαίνει αλυσιτελής η έρευνα του άλλου προβαλλόμενου λόγου ακύρωσης με τον οποίο αμφισβητείται η νομιμότητα της αδείας ως προς την προβλεπόμενη με αυτή κάλυψη του οικοπέδου.
8. Επειδή τέλος μετά την έκδοση της προσβαλλόμενης αδείας (12-11-1987) και πριν κατατεθεί η κρινόμενη αίτηση (29-08-1988) δημοσιεύθηκε ο νόμος 1772/1988 Τροποποίηση διατάξεων του νόμου 1577/1985 Γενικός Οικοδομικός Κανονισμός και άλλες σχετικές διατάξεις (ΦΕΚ 91/Α/1988) με τον οποίο μεταξύ άλλων αφενός αντικαταστάθηκε η παραπάνω παράγραφος 3 του άρθρου 9 του νόμου 1577/1985 και συμπληρώθηκε η παράγραφος 4 του άρθρου 14 του ίδιου νόμου και αφετέρου ορίστηκε στο άρθρο 3 παράγραφος 2 ότι:
{οικοδομικές άδειες που εκδόθηκαν μέχρι και την 18-01-1988 σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 8 παράγραφος 1, 9 παράγραφος 3 και 14 του νόμου 1577/1985 εκτελούνται όπως εκδόθηκαν ή αναθεωρούνται μετά από αίτηση του ενδιαφερομένου σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος όρου...}
Η τελευταία αυτή διάταξη η οποία σύμφωνα με το άρθρο 8 του ίδιου νόμου 1772/1988 ισχύει από τη δημοσίευση του νόμου αυτού (17-05-1988) δεν έχει την έννοια ότι αποκλείεται μετά τη δημοσίευση του νεότερου αυτού νόμου η άσκηση αίτησης ακύρωσης κατά οικοδομικών αδειών οι οποίες εκδόθηκαν κατ' εφαρμογή των διατάξεων του νόμου 1577/1985 όπως ίσχυαν πριν την τροποποίησή τους και των οποίων αδειών η νομιμότητα κρίνεται με βάση το νομοθετικό καθεστώς που ίσχυε το χρόνο της έκδοσής τους διαφορετικά η διάταξη αυτή του άρθρου 3 παράγραφος 2 του νόμου 1772/1988 θα ήταν αντισυνταγματική διότι θα αντέβαινε στην αρχή της διάκρισης των εξουσιών και στις συνταγματικές διατάξεις που κατοχυρώνουν το ένδικο μέσο της αίτησης ακύρωσης (άρθρα 26 και 95 του Συντάγματος) (ΣτΕ 769/1989).
Η διάταξη λοιπόν αυτή δεν ασκεί επίδραση στην παρούσα δίκη και επομένως είναι απορριπτέος ο ισχυρισμός της παρεμβαινούσης με τον οποίο υποστηρίζεται το αντίθετο.
9. Επειδή σύμφωνα με τις προηγούμενες σκέψεις πρέπει να γίνει δεκτή τη κρινόμενη αίτηση ως προς τους πρώτο δεύτερο και εικοστό πρώτο από τους αιτούντες να απορριφθεί η αίτηση αυτή ως προς τους λοιπούς αιτούντες και να απορριφθεί η παρέμβαση.
Δια ταύτα
Δέχεται την κρινόμενη αίτηση ως προς τους πρώτο, δεύτερο και εικοστό πρώτο από τους αιτούντες (σωματείο Εξωραϊστικός σύλλογος περιοχής Κυθηρίων Αλίμου - η Μυρτιδιώτισσα Αικατερίνη Γεωργάκη και Παύλο Κοντομάρη).
Απορρίπτει την αίτηση ως προς τους λοιπούς αιτούντες.
Απορρίπτει την παρέμβαση.
Ακυρώνει την οικοδομική άδεια 1866/1987 του Πολεοδομικού Γραφείου Αργυρούπολης σύμφωνα με το σκεπτικό.
Διατάσσει την απόδοση του παραβόλου στους τρεις αιτούντες ως προς τους οποίους γίνεται δεκτή ή κρινόμενη αίτηση.
Επιβάλλει στο Δημόσιο και στην παρεμβαίνουσα να καταβάλουν συμμέτρως το ποσό των 28.000 δραχμών στους παραπάνω τρεις αιτούντες ως δικαστική δαπάνη και
Επιβάλλει στους λοιπούς αιτούντες ως προς τους οποίους η αίτηση απορρίπτεται να καταβάλουν στο Δημόσιο το ποσό των 14.000 δραχμών ως δικαστική δαπάνη.
Η διάσκεψη έγινε στην Αθήνα στις 19-04-1989.