Συνδεθείτε στην Υπηρεσία Νομοσκόπιο Είσοδος στην υπηρεσία Νομοσκόπιο.     Χρήστης Κωδικός   Υπενθύμιση στοιχείων λογαριασμού       Νέοι χρήστες Εάν είστε νέος χρήστης, θα πρέπει να δημιουργήσετε ένα ΔΩΡΕΑΝ λογαριασμό προκειμένου να φύγει το παράθυρο αυτό και να αποκτήσετε πλήρη πρόσβαση στην υπηρεσία Νομοσκόπιο. Δημιουργία νέου λογαριασμού

1. Καθορισμός θερμοκρασιών χώρων

 

1.1. Η απαιτουμένη θερμοκρασία των θερμαινόμενων χώρων κτιρίων, προς άνετη διαμονή, καθορίζεται βάσει της χρήσεως των χώρων εις τον Πίνακα 5.

 

Πίνακας 5: Θερμοκρασία χώρων ενδιαιτήσεως

 

1.2. Οι θερμοκρασίες των χώρων θεάτρων, εργοστασίων, νοσοκομείων, εκκλησιών κ.λ.π. θα καθορίζονται κατόπιν μελέτης των ειδικών συνθηκών και απαιτήσεων, κατά περίπτωσιν.

 

1.3. Εις συνεχές σύστημα δομήσεως μεταξύ κτισμένων κτιρίων και δι' όσον τμήμα ευρίσκονται εν επαφή, ως θερμοκρασία του γειτνιάζοντος κτιρίου, εφ' όσον τούτο θερμαίνεται δια τινός συστήματος θερμάνσεως, δια του οποίου επιτυγχάνεται μέση θερμοκρασία εικοσιτετραώρου κατ' ελάχιστον +15°C λαμβάνεται ή των +15 °C, εφ' όσον τούτο δεν θερμαίνεται λαμβάνεται δια την Ζώνη Α ή των +10 °C δια την Ζώνη Β ή των + 7°C και δια την Ζώνη Γ ή των +3 °C.

 

1.4. Ως μη θερμαινόμενοι χώροι θεωρούνται χώροι των οποίων η θερμοκρασία δεν ανταποκρίνεται προς τις τιμάς του Πίνακα 5 εν συναρτήσει του λειτουργικού προορισμού των

 

Επαγγελματικοί ή / και άλλοι χώροι των οποίων η θερμοκρασία, περιοδικώς και δια χρονικά διαστήματα πέραν του εικοσιτετραώρου, κατέρχεται κάτω των +15 °C θεωρούνται επίσης ως μη θερμαινόμενοι χώροι, ως προς τους γειτνιάζοντες θερμαινόμενους χώρους. Ως θερμοκρασία των ως μη θερμαινόμενων χώρων λαμβάνεται δια την Ζώνη Α ή των +10 °C, δια την Ζώνη Β ή των +7 °C και δια την Ζώνη Γ ή των +3 °C.

 

Εις ο,τι αφορά τις απαιτήσεις θερμομονώσεως των επαγγελματικών ή / και άλλων χώρων ισχύουν τα οριζόμενα εις τις παραγράφους 2 και 3, εφ' όσον αυτοί καθ' οιονδήποτε τρόπον θερμαίνονται. Εφ' όσον επαγγελματικός ή/και άλλος χώρος μη θερμαινόμενος μετατροπή εις θερμαινόμενο δέον όπως εφαρμοσθούν οι παράγραφοι 2 και 3.

 

1.5. Ως θερμοκρασία χώρων ευρισκομένων κάτωθεν επικλινούς μη μονωμένης στέγης (π.χ. κεραμοσκεπούς ή εκ φύλλων αμιαντοτσιμέντου) θα λαμβάνεται η μέση ελαχίστη εξωτερική θερμοκρασία επαυξημένη κατά 3 °C. Η υποκείμενη της στέγης οροφή του τελευταίου ορόφου θα πληροί τις απαιτήσεις της παραγράφου 2.2. Ομοίως, τις αυτές απαιτήσεις της παραγράφου 2.2 θα πληροί η επικλινής στέγη, εφ' όσον η εφαρμογή της μονώσεως γίνει επ' αυτής αντί επί της υποκείμενης οροφής του τελευταίου ορόφου.

 

1.6. Ως θερμοκρασία μη θερμαινόμενων ημιυπόγειων η υπογείων χώρων μετά θυρών και παραθύρων προς τον εξωτερικών χώρο θα λαμβάνεται δια την Ζώνη Α ή των +10 °C, δια την Ζώνη Β ή των +7 °C και δια την Ζώνη Γ ή των +3 °C.

 

1.7. Δια τον υπολογισμό των προς το έδαφος απωλειών χώρων εν επαφή προς το έδαφος, ως θερμοκρασιακή διαφορά εσωτερικού χώρου και εδάφους ΔΤ θα λαμβάνεται το ήμισυ της διαφοράς της θερμοκρασίας του υπ' όψιν χώρου και της μέσης ελαχίστης εξωτερικής θερμοκρασίας.

 

2. Καθορισμός ορίων θερμικών απωλειών στοιχείων κατασκευής

 

2.1. Γενικώς οι εξωτερικοί τοίχοι, συμπεριλαμβανομένων και των στοιχείων εκ σκυροδέματος (υποστυλώματα, δοκοί) παντός κτιρίου, δεν επιτρέπεται να έχουν συντελεστή θερμοπερατότητας k μεγαλύτερο των 0,6 kcal/m2h °C ή 0,7 W/m2K.

 

2.2. Δια πάσαν οριζόντια επιφάνεια και οροφή, η οποία αποχωρίζει θερμαινόμενο χώρο εκ του ελευθέρου αέρος, είτε προς τα άνω είτε προς τα κάτω (π.χ. κατασκευή επί υποστυλωμάτων Pilotis), δέον όπως ο συντελεστής θερμοπερατότητας k μη υπερβαίνει το όριον των 0,4 kcal/m2h °C ή 0,5 W/m2K.

 

2.3. Δάπεδα κείμενα επί του εδάφους ή δάπεδα υπερκείμενα κλειστού μη θερμαινόμενου χώρου (υπογείου, ημιυπόγειου, ισογείου ή και ορόφου) δέον όπως έχουν συντελεστή θερμοπερατότητας μη υπερβαίνοντα τα κάτωθι όρια κατά Ζώνη:

 

 

2.4. Διαχωριστικοί τοίχοι προς μη θερμαινόμενους κλειστούς χώρους δέον όπως έχουν συντελεστή θερμοπερατότητας μη υπερβαίνοντα τα κάτωθι όρια κατά Ζώνη:

 

 

Παρατήρησις: Εις το παράρτημα, εις το τέλος του παρόντος, παρατίθεται συνοπτικός πίνακας των τιμών της παραγράφου 2 (Πίνακας 2).

 

3. Καθορισμός ορίων θερμικών απωλειών κτιρίων

 

3.1. Μέθοδος υπολογισμού του μέσου συντελεστού θερμοπερατότητας kM κτιρίου τινός

 

Ο μέσος συντελεστής θερμοπερατότητας km προκύπτει από την ακόλουθη σχέση:

 

(1)

 

όπου kW, kF, kD1, kg και kDL είναι οι συντελεστές θερμοπερατότητας, οι οποίοι αντιστοιχούν εις τα τμήματα επιφανείας που δίδονται εις την παράγραφο 3.2.

 

Εάν θερμαίνονται υπόγεια εκ λόγων χρήσεως (π.χ. ως χώροι παραμονής) πρέπει εις το δάπεδον του κτιρίου FG πλην του δαπέδου του υπογείου, να ληφθούν υπ' όψιν και τα τμήματα των επιφανειών των τοίχων τα οποία έρχονται εις επαφή με το έδαφος.

 

Όταν συνορεύουν τμήματα κατασκευής με τοιαύτα χαμηλής θερμοκρασίας (π.χ. κλιμακοστάσιον, χώροι αποθηκεύσεως κ.λ.π.) επιτρέπεται οι επιφάνειες που συνορεύουν μεταξύ αυτών των τμημάτων του κτιρίου να περιληφθούν με εν ιδιαίτερο μέλος 0,5 kAB FAB εις τον αριθμητή και εν τοιούτον FAB εις τον παρονομαστή. Δια την εύρεση του λόγου f/v (ως παράγραφο 3.3) δεν πρέπει να ληφθούν υπ' όψιν αυτά τα συνορεύοντα τμήματα κτιρίου (FAB).

 

Πέραν του μέσου συντελεστού θερμοπερατότητας km του κτιρίου εν τω συνόλω του (Σχέσις 1) έχομε και τον μέσον συντελεστή θερμοπερατότητας kM(W,F) των εξωτερικών τοίχων συμπεριλαμβανομένων των θυρών και παραθύρων, ο οποίος υπολογίζεται ως ακολούθως:

 

(2)

 

1 Εις περίπτωσιν θερμομονωμένης οροφής κάτωθεν στέγης που δεν έχει θερμομονωθεί ο συντελεστής του μέλους αυτού μειώνεται εις 0,8.

 

3.2. Υπολογισμός της εξωτερικής επιφανείας δια της οποίας μεταδίδεται η θερμότης

 

Η εξωτερική επιφάνεια ενός κτιρίου δια της οποίας μεταδίδεται η θερμότης ευρίσκεται ως ακολούθως:

 

(3)

 

όπου

 

FW η επιφάνεια των εξωτερικών τοιχωμάτων συμπεριλαμβανομένων τυχόν κατασκευών εξ υαλόπλινθων

FF η επιφάνεια των παραθύρων (παράθυρα, θύρες εξωστών, κ.α.

FD η επιφάνεια οροφής η οποία διαχωρίζει χώρους διαμονής προς τα άνω έναντι του εξωτερικού αέρος, η θερμομονωθείσα στέγη ή η επιφάνεια οροφής κάτωθεν μη θερμομονωθείσας στέγης

FG το δάπεδον του κτιρίου εφ' όσον δεν συνορεύει με τον εξωτερικόν αέρα (εις την περίπτωσιν μη κατοικούμενου υπογείου ως επιφάνεια FG να ληφθεί υπ' όψιν και η επιφάνεια οροφής του υπογείου)

FDL η επιφάνεια οροφής η οποία διαχωρίζει χώρους διαμονής προς τα κάτω έναντι του εξωτερικού αέρος (δάπεδον άνωθεν Pilotis).

 

3.3. Υπολογισμός των τιμών F/V

 

Ο λόγος F/V υπολογίζεται δια διαιρέσεως της υπολογισθείσας εξωτερικής επιφανείας F, η οποία μεταδίδει την θερμότητα ενός κτιρίου (Σχέσις 3), δια του όγκου V της κατασκευής που περικλείεται υπό της εξωτερικής ταύτης επιφανείας.

 

3.4. Καθορισμός ορίων συντελεστού θερμοπερατότητας

 

Οι τιμές του μεγίστου επιτρεπομένου μέσου συντελεστού θερμοπερατότητας kM δεν πρέπει να υπερβαίνουν τις τιμάς του Πίνακα 6 (Σχήμα 4).

 

Πέραν αυτού όμως δεν πρέπει ο μέσος συντελεστής θερμοπερατότητας kM(W,F) των επιφανειών των εξωτερικών τοίχων συμπεριλαμβανομένων των θυρών και παραθύρων, να υπερβεί την τιμήν 1,6 kcal/m2h °C ή 1,9 W/m2K κατά όροφο.

 

Εάν εκλεγεί μεγαλύτερη θερμομόνωση έναντι των τιμών του Πίνακα 6 η μείωσις των απωλειών θερμότητας δια μεταδόσεως και η δι' αυτής επιτυγχανόμενη εξοικονόμησις ενεργείας θερμάνσεως δύναται να δοθεί εμμέσως με προσέγγισιν δια συγκρίσεως των τιμών kM.

 

Σχήμα 4: Μέγιστος επιτρεπόμενος μέσος συντελεστής θερμοπερατότητας συναρτήσει του λόγου περιβαλλούσης επιφανείας F κτιρίου προς τον όγκον αυτού V, F/V

 

Πίνακας 6: Μέγιστος επιτρεπόμενος μέσος συντελεστής θερμοπερατότητας συναρτήσει του λόγου περιβαλλούσης επιφανείας κτιρίου προς τον όγκον αυτού (F/V)

 

3.5. Απώλεια θερμότητας εξ αερισμού

 

3.5.1. Παράθυρα

 

Δια να περιοριστούν οι απώλειες θερμότητας εξ αερισμού πρέπει να χρησιμοποιούνται εξωτερικές θύρες και παράθυρα, πολύ καλής κατασκευής εκ ξύλου μη υποκειμένου εις παραμόρφωση ή εξ αλουμινίου ειδικών διατομών, φέροντα στεγανοποιητικά συστήματα είτε που αλλάζουν εύκολα είτε μη υποκείμενα εις γήρανση.

 

Βελτίωσις των ξύλινων κατασκευών δύναται να επέλθει εις σημαντικό βαθμό δια της χρησιμοποιήσεως στεγανοποιητικών λωρίδων αφρώδους ελαστικού εις τους αρμούς, αντικαθιστάμενων κατά διαστήματα.

 

Εις τις συνήθεις κατοικίας, δια λόγους υγιεινής, δεν πρέπει να επιδιώκεται πλήρως η στεγανοποίηση των θυρών και παραθύρων εφ' όσον δεν προβλέπεται σύστημα αερισμού. Επί άλλων ειδικής χρήσεως κτιρίων, (π.χ. σχολείων, γραφείων θεάτρων κ.λ.π.) δύναται να γίνεται πλήρης στεγανοποίηση και να προβλέπεται ειδική διάταξις ελεγχομένου αερισμού αποτελούντος αντικείμενον ειδικής μελέτης.

 

3.5.2. Εξωτερικά τμήματα κατασκευής

 

Εις αρμούς επί της περιβαλλούσης επιφανείας του κτιρίου και ιδιαιτέρως εις διαμπερείς αρμούς μεταξύ προκατασκευασμένων τμημάτων ή μεταξύ προκατασκευασμένων τμημάτων και του φέροντος σκελετού, πρέπει να λαμβάνονται μέτρα ώστε αυτοί να είναι διαρκώς και πρακτικώς αδιαπέρατοι από τον αέρα.

 

3.6. Συνολική απώλεια θερμότητας κτιρίου τινός

 

Κατά τον υπολογισμό της συνολικής απώλειες θερμότητας πρέπει να συνυπολογίζονται οι απώλειες θερμότητας εξ αερισμού και οι εκ μεταδόσεως 1. Ο δια λόγους υγιεινής απαιτούμενος ελάχιστους αριθμός εναλλαγών αέρος δύναται να καθορίσει τις απώλειες θερμότητας εξ αερισμού. Η απαιτουμένη ελαχίστη ποσότης αέρος που αλλάζει δια κατοικίας θεωρείται ή 0,8 V/H όπου V ο εσωτερικός όγκος του κτιρίου.

 

1 Δια τον καθορισμό του μεγέθους εγκαταστάσεως κεντρικής θερμάνσεως ενός κτιρίου πέραν των ανωτέρω μεγεθών απωλειών θα ληφθούν υπ' όψιν οι απαιτούμενες προσαυξήσεις λόγω διακοπής λειτουργίας της εγκαταστάσεως και προσανατολισμού του κτιρίου.

 

4. Οικονομικώς βέλτιστη θερμομόνωση

 

Δια της κατά την παράγραφο 3 απαιτουμένης θερμομονώσεως μειώνονται σημαντικώς οι δαπάνες θερμάνσεως δι' ελαττώσεως των απωλειών της θερμότητας.

 

Αύξησις της θερμικής προστασίας των κτιρίων πέραν των ορίων της παραγράφου 3 επιφέρει περαιτέρω ελάττωση των θερμικών απωλειών, πλην όμως δια μεταβαλλόμενα μέτρα θερμικής προστασίας και κόστος ενεργείας, το άθροισμα των δαπανών θερμάνσεως και αποσβέσεως κόστους θερμικών μονώσεων έχει ένα ελάχιστον όριον. Η θερμομόνωση η οποία αντιστοιχεί εις το όριον αυτό καλείται οικονομικώς βέλτιστη θερμομόνωση. Δι' υπολογιστή της θερμικής προστασίας ενός κτιρίου βάσει των τιμών της οικονομικώς βέλτιστης θερμομονώσεως δύναται να επιτευχθεί περαιτέρω μείωσις της αναγκαίας ενεργείας δια θέρμανση.

 

Δια τούτο εις την περίπτωσιν κτιρίων μεγάλων ή σημαντικής αναλώσεως καυσίμων συνιστάται ο υπολογισμός της βέλτιστης θερμομονώσεως και η εφαρμογή θερμομονώσεων με τις οικονομικώς βέλτιστες τιμές, εφ' όσον οι τιμές αυτές kM είναι μικρότερες των τιμών του Πίνακα 6.

 

Δια τον υπολογισμό της βέλτιστης θερμομονώσεως πρέπει να δίδεται προσοχή ιδιαιτέρως εις τους ακολούθους παράγοντας επιρροής:

 

 

5. Ειδικές οδηγίες

 

Συνιστάται τα θερμαντικά σώματα να εφοδιάζονται με ειδικούς, θερμοστατικής λειτουργίας, ρυθμιστές (π.χ. θερμοστατικές βαλβίδας εις θερμάνσεως, δια θερμού ύδατος) δια των οποίων η κατανάλωσις θερμικής ενεργείας προσαρμόζεται προς την εκάστοτε θερμοκρασία του χώρου επηρεαζόμενη ακόμη και εκ της ηλιακής ακτινοβολίας ή των ανέμων.

 

Ομοίως συνιστάται η εφαρμογή τετραόδου ή τριόδου ρυθμιστικής βαλβίδας με αντισταθμιστικό θερμοστάτη εξωτερικής θερμοκρασίας, καθώς και η ρύθμισις της θερμοκρασίας του ύδατος κατά ζώνες δια τριόδων ρυθμιστικών βαλβίδων και θερμοστατών κατά ζώνες, ώστε να επιτυγχάνεται προσαρμογή της καταναλώσεως θερμότητας προς τις εκάστοτε ειδικές καιρικές συνθήκες. Επίσης συνιστάται η τοποθέτησις ωρολογιακού προγραμματιστή περιοδικής διακοπής της θερμάνσεως ή μειώσεως της θερμοκρασίας των χώρων κατά την διάρκειαν της νυκτός, εφ' όσον η θέρμανσις λειτουργεί καθ' όλον το εικοσιτετράωρον.