ΝΣΚ 620/1984

Νομικό Συμβούλιο του Κράτους 620/1984 (25-06-1984)

Επί του ερωτήματος με αριθμό πρωτοκόλλου 26702/6422/1984 που αφορά την έρευνα της κυριότητος για την έκδοση οικοδομικής άδειας ανέγερσης ισογείου κατοικίας στο Παλαιοχώρι Πλωμαρίου Λέσβου σε οικόπεδο που αποτελείται από δύο ανεξάρτητα τμήματα και που ανήκουν με ποσοστά συνιδιοκτησίας διαφορετικά για το κάθε ένα στην Μαρία Γανώση, γνωρίζουμε τα εξής:

Ι. Σύμφωνα με το δεδομένο ιστορικό η Μαρία Γανώση ζήτησε την έκδοση οικοδομικής άδειας για ανέγερση ισογείου κατοικίας στο χωριό Παλαιοχώρι Πλωμαρίου Λέσβου σε οικόπεδο που αποτελείται από δύο ανεξάρτητα αυτοτελή γειτονικά τμήματα, από τα οποία το πρώτο της ανήκει κατά ποσοστό 75% εξ αδιαιρέτου και το δεύτερο κατά το 1/2. Συγκεκριμένα με το υπ' αριθμόν 637/1977 συμβόλαιο η εν λόγω αγόρασε από τον Γ. Μανδρούλη τα 75% εξ αδιαιρέτου του οικοπέδου αυτού m2 11,40 και με το υπ' αριθμόν 1904/1979 δωρητήριο συμβόλαιο η πιο πάνω απόκτησε από τον Ιωάννη Αγρίτη το 1/2 εξ αδιαιρέτου του άλλου τμήματος του οικοπέδου m2 1800. Με τα στοιχεία αυτά εκδόθηκε η υπ' αριθμόν 408/1982 οικοδομική άδεια, που καταλάμβανε τμήματα και των δύο ανεξαρτήτων οικοπέδων.

Μετά από καταγγελίες σχετικά με την νομιμότητα της οικοδομικής αυτής άδειας δοθέντος ότι έπρεπε να γίνει συνένωση στα δύο ανεξάρτητα οικόπεδα που ανήκουν με ποσοστά εξ αδιαιρέτου σε περισσότερους ιδιοκτήτες η Πολεοδομία διέκοψε τις οικοδομικές εργασίες και ζήτησε τίτλους συνένωσης των δύο οικοπέδων. Η ενδιαφερόμενη προσκόμισε την υπ' αριθμόν 3123/1982 αναγνωριστική πράξη συνένωσης οικοπέδων και σχετικό σημείωμα του Υποθηκοφύλακα, στο οποίο αναφέρεται ότι δεν χρειάζεται μεταγραφή η πράξη αυτή.

Με βάση τα στοιχεία αυτά και δύο ένορκες βεβαιώσεις, με τις οποίες βεβαιώνεται ότι έχει την χρησικτησία στα λοιπά ποσοστά η Μαρία Γανώση επετράπη η συνέχιση των οικοδομικών εργασιών. Μετά όμως από νεώτερη καταγγελία τίθεται το ερώτημα με βάση το ως άνω ιστορικό αν η ως άνω οικοδομική άδεια νόμιμα εκδόθηκε στο όνομα της ενδιαφερόμενης.

ΙΙ. Κατά τις διατάξεις των άρθρων 52 και 53 του από 17-07-1923 νομοθετικού διατάγματος και του άρθρου 118 του νομοθετικού διατάγματος 8/1973 για την ανέγερση οικοδομής απαιτείται προηγούμενη άδεια της αρμόδιας πολεοδομικής αρχής, προϋπόθεση δε για την χορήγηση της είναι η κυριότητα του αιτούντος στο ακίνητο για το οποίο ζητείται. Κατά την έννοια δε των διατάξεων αυτών, όπως έχουν ερμηνευθεί από (ΣτΕ 3444/1982, 52/1982, 322/1981, 2435/1980, 1675/1979) σε περίπτωση που υπάρχουν αμφισβητήσεις και αμφιβολίες ως προς την κυριότητα του αιτούντος, την άδεια στο ακίνητο για το οποίο ζητείται αυτή, η πολεοδομική αρχή οφείλει να χωρήσει σε παρεμπίπτουσα έρευνα και κρίση, βάσει των τιθεμένων υπόψη της στοιχείων, της οριστικής επιλύσεως, ανηκούσης στα πολιτικά δικαστήρια. Κατά την παρεμπίπτουσα αυτή έρευνα η Διοίκηση λαμβάνει υπόψη αναμφίβολα τους τίτλους ιδιοκτησίας και κάθε άλλο στοιχείο (π.χ. δικαστικές αποφάσεις) από το οποίο αποδεικνύεται ότι ο ενδιαφερόμενος είναι κύριος του ακινήτου. Αν όμως ο αιτών την άδεια ισχυρίζεται ότι είναι κύριος ολοκλήρου ή ποσοστού εξ αδιαιρέτου ακινήτου με βάση την χρησικτησία, δοθέντος ότι για τη θεμελίωση της κρίσεως αυτής από την αρμόδια υπηρεσία χρειάζεται περαιτέρω έρευνα για την εκτίμηση πραγματικών και ουσιαστικών στοιχείων που δεν είναι σε θέση αυτή να τα εκτιμήσει, φρονούμε ότι στην περίπτωση αυτή με αιτιολογημένη κρίση της η Διοίκηση νόμιμα αρνείται την χορήγηση της οικοδομικής άδειας για το λόγο ότι δεν αποδεικνύεται η κυριότητα του ενδιαφερομένου επί του ακινήτου.

Εξ άλλου, όπως προκύπτει από τις διατάξεις του αναγκαστικού νόμου 395/1968 όπως τροποποιήθηκε από το νομοθετικό διάταγμα 987/1971 και [Ν] 418/1974, η συνένωση δύο οικοπέδων είναι σύμβαση και κατά συνέπεια αυτή γίνεται όταν δύο ή περισσότερα οικόπεδα ανήκουν σε διάφορους κυρίους, οπότε και η συμβολαιογραφική αυτή πράξη που επιφέρει μεταβολή στο εμπράγματο δικαίωμα της κυριότητας υπόκειται και σε μεταγραφή.

ΙΙΙ. Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από το προεκτεθέν ιστορικό της υποθέσεως, η ενδιαφερόμενη προσκόμισε τίτλους ιδιοκτησίας των δύο γειτονικών ανεξάρτητων οικοπέδων, από τους οποίους όπως αποδεικνύεται ότι είναι κυρία του πρώτου οικοπέδου κατά ποσοστό 75% εξ αδιαιρέτου και του δεύτερου κατά 1/2 εξ αδιαιρέτου. Επί των λοιπών ποσοστών εξ αδιαιρέτου ισχυρίζεται ότι είναι κυρία με χρησικτησία, πλην όμως ο ισχυρισμός της αυτός δεν αποδεικνύεται με δικαστική απόφαση που η Διοίκηση όχι μόνο μπορεί αλλά και οφείλει να λάβει υπόψη, τις δε προσκομισθείσες δύο ένορκες βεβαιώσεις δεν είναι σε θέση να τις εκτιμήσει και με βάση αυτές να την αναγνωρίσει κυρία και να της χορηγήσει την αιτούμενη άδεια οικοδομής.

Επομένως για την συνένωση των δύο αυτών οικοπέδων έπρεπε να συμπράξουν και οι λοιποί τυχόν κύριοι αυτών και με τη συναίνεση των να εκδοθεί η οικοδομική άδεια, εκτός αν η αιτούσα προσκομίσει τελεσίδικο δικαστική απόφαση που να την αναγνωρίσει αποκλειστική κυρία των ακινήτων αυτών.

Κατά συνέπεια, έχουμε τη γνώμη, ότι με τα ως άνω στοιχεία η χορηγηθείσα υπ' αριθμόν 408/1982 οικοδομική άδεια, είναι μη νόμιμη.

Ο Πάρεδρος Διοίκησης