|
1. Ο αιγιαλός και η παραλία, εκτός του κυρίου και αρχικού αυτών προορισμού, όπως δι' αυτών γίνεται η επικοινωνία από της θαλάσσης εις την ξηρά και τανάπαλιν, δύνανται να χρησιμεύσουν και δι' άλλους σκοπούς, οίον συγκοινωνίας, εξωραϊστικούς και λοιπούς κοινωφελείς σκοπούς, ως και δι' εκμετάλλευση προς το συμφέρον του Δημοσίου με πρόταση των επί των Εσωτερικών και Οικονομικών υπουργών.
2. Η κατά το παρόν άρθρο παραλία, εφ' όσον δημιουργείται εντός της κατοικημένης περιοχής πόλεων ή κωμοπόλεων και χωρίων και δεν υφίσταται λιμενικό ταμείον, παραχωρείται κατά χρήσιν εις τους δήμους ή κοινότητας, εντός της περιφέρειας των οποίων κείται αυτή, (δια βασιλικού διατάγματος), εκδιδομένου με πρόταση των επί των Εσωτερικών και Οικονομικών υπουργών, ως χρήσεως εν προκειμένω εννοούμενης της κοινής χρήσεως άνευ εκμεταλλεύσεως, πάσης αναγκαίας τυχόν εκμεταλλεύσεως γινομένης υπό του Δημοσίου και προς όφελος τούτου.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το παρόν άρθρο καταργήθηκε με το άρθρο 34 του νόμου 2971/2001 (ΦΕΚ 285/Α/2001). |