|
3.1. Κλίμακα αεροφωτογράφησης
Ο φωτολήπτης οφείλει να ρυθμίζει το ύψος πτήσεως ώστε να εξασφαλίζεται κατά τον καλύτερο τρόπο η ονομαστική κλίμακα των αρνητικών, η οποία καθορίζεται από την αρμόδια Υπηρεσία του Οργανισμού Κτηματολογίου και Χαρτογραφήσεων Ελλάδας.
Συνιστώνται οι παρακάτω συνδυασμοί κλιμάκων:
κλίμακα διαγράμματος: 1:500, 1:1.000, 1:2.000, 1:5.000, 1:10.000
κλίμακα αεροφωτογραφίας: 1:3000-1:4000, 1:5000-1:7000, 1:8000-1:12000, 1:13000-1:20000, 1:30000-1:40000.
3.2. Γραμμές πτήσεως
3.2.1 Η περιοχή που φωτογραφίζεται πρέπει να καλύπτεται από περίπου ευθύγραμμες λωρίδες, οι οποίες δημιουργούνται από τις κατακόρυφες φωτογραφίες, που λαμβάνονται από το απαιτούμενο ύψος πτήσεως της προηγούμενης παραγράφου.
3.2.2 Η διεύθυνση των γραμμών πτήσεως θα πρέπει κατά προτίμηση να είναι από Α προς Δ ή από Β προς Ν. Πριν από την έναρξη των πτήσεων ο μελετητής οφείλει να υποβάλει αντίγραφο του σχεδίου πτήσεων στην αρμόδια Υπηρεσία του Οργανισμού Κτηματολογίου και Χαρτογραφήσεων Ελλάδας προς έγκριση.
3.2.3 Το αεροσκάφος πρέπει απαραιτήτως να διαθέτει σύστημα πλοήγησης GPS.
3.3. Φωτοκάλυψη
3.3.1 Η επικάλυψη μεταξύ διαδοχικών λήψεων σε κάθε λωρίδα (κατά μήκος επικάλυψη) πρέπει να είναι 55-65%.
3.3.2 Η πλάγια επικάλυψη μεταξύ διαδοχικών λωρίδων (κατά πλάτος επικάλυψη) πρέπει να είναι 20-30% για ύψη πτήσεως μικρότερα από 1500 m και 15-25% για ύψη πτήσεως 1500 m και άνω.
3.3.3 Όταν τα υψόμετρα της επικαλυπτόμενης επιφάνειας μεταβάλλονται περισσότερο από το 10% του ύψους πτήσεως, τότε επιτρέπεται μεταβολή στις επικαλύψεις των παραγράφων 3.3.1 και 3.3.2, οι οποίες όμως δεν μπορεί να είναι κατώτερες από 55% κατά μήκος και μεγαλύτερες από 35% κατά πλάτος.
3.3.4 Σε εξαιρετικές περιπτώσεις υψομετρικών διαφορών όπου οι συνθήκες πλευρικής επικάλυψης δεν μπορούν να επιτευχθούν με ευθείες και παράλληλες πτήσεις, τα κενά που θα δημιουργηθούν λόγω του αποτόμου αναγλύφου, πρέπει να καλύπτονται με μικρές γραμμές πτήσεων που βρίσκονται ανάμεσα στις κύριες και είναι παράλληλες προς αυτές.
3.3.5 Όταν μια λωρίδα φωτογραφιών τέμνει μια ακτογραμμή, τότε η κατά μήκος επικάλυψη μπορεί να φθάσει στο 80%, εφόσον βέβαια ο κύκλος λειτουργίας της μηχανής το επιτρέπει. Πάντως η αύξηση της επικάλυψης πρέπει να εξασφαλίζει τρία τουλάχιστον εικονοκέντρα στη στεριά.
3.3.6 Όταν τα άκρα των λωρίδων φωτοκάλυψης μιας περιοχής συναντούν τα άκρα των λωρίδων γειτονικής περιοχής, κατά την ίδια διεύθυνση, τότε θα πρέπει να υπάρχει επικάλυψη με δυο τουλάχιστον στερεοζεύγη. Εάν η κλίμακα των φωτογραφιών διαφέρει, τα ζεύγη αυτά ανάγονται στη μικρότερη κλίμακα.
3.3.7 Η στρέψη, που μετρείται μεταξύ της βασικής γραμμής και μιας γραμμής η οποία είναι παράλληλη προς το πλαίσιο του αρνητικού φιλμ, δεν πρέπει να είναι μεγαλύτερη από 50, ώστε να μη δημιουργούνται στερεοσκοπικά κενά στη φωτογραφία.
3.3.8 Η κλίση του πρωτεύοντα άξονα δεν πρέπει να υπερβαίνει τις 2 μοίρες. Σε μεμονωμένες λήψεις επιτρέπονται κλίσεις μέχρι 4 μοίρες.
3.3.9 Όταν ορισμένες λήψεις απορρίπτονται,εξαιτίας νέφωσης, κακής ποιότητας, ή ακατάλληλης επικάλυψης, τότε πρέπει να αντικαθίστανται με μικρές τοπικές φωτολήψεις, που θα εξασφαλίζουν επικαλύψεις με δύο τουλάχιστον στερεοζεύγη σε κάθε άκρο.
3.4. Συνθήκες πτήσεως
3.4.1 Οι φωτολήψεις πρέπει να εκτελούνται σε ώρες κατά τις οποίες το ύψος του ηλίου από τον ορίζοντα είναι μεγαλύτερο των 35 μοιρών.
3.4.2 Οι φωτολήψεις πρέπει να εκτελούνται μόνον όταν η ορατότητα είναι καλή, ώστε να μην επηρεάζει τον τόνο των αρνητικών. Οι αποτυπούμενες λεπτομέρειες δεν πρέπει να χάνονται εξαιτίας της αχλής ή της σκόνης.
3.4.3 Οι φωτογραφίες πρέπει να μην απεικονίζουν σύννεφα, έντονες σκιές ή καπνό.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το παρόν άρθρο καταργήθηκε με την παράγραφο 3 του άρθρου 10 του νόμου 3481/2006 (ΦΕΚ 162/Α/2006). |