Άρθρο 15: Διάθεση λυμάτων σε λίμνες ή τη θάλασσα

Απαγορεύεται η διάθεσις λυμάτων εν γένει εις την θάλασσα ή λίμνες, εφ' όσον δεν έχουν υποστεί τουλάχιστον καθίζηση και απαλλαγή εκ του λίπους και ελαίων και τούτο δύναται να επιτραπεί υπό των οικείων Υγειονομικών Κέντρων μόνον εις εξαιρετικές περιπτώσεις και προκειμένου περί ερημικών και απομακρυσμένων περιοχών των ακτών και εφ' όσον δεν συντρέχουν συνθήκες μεταφοράς των ρύπων ή της μολύνσεως δια των ρευμάτων εις κατοικημένες περιοχές ή τοιαύτας λουτρών, αλιείας οστράκων ή υδροληψιών.

Εις περιοχές καθοριζόμενες υπό των οικείων Υγειονομικών Κέντρων δια λουτρά και εις απόσταση από των ορίων αυτών μικροτέρα των 500 m απαγορεύεται η εγκατάστασις εκβολής λυμάτων οιοσδήποτε και αν είναι ο βαθμός καθορισμού αυτών, έστω και αν υποβάλλονται εις απολύμανση. Εφ' όσον η εκβολή ευρίσκεται εις απόσταση μικροτέρα των 1000 m από των περιοχών λούσης του κοινού τα λύματα θα υποβάλλονται επιπροσθέτως εις χλωρίωση (άρθρο 11).

Εις πάσας τις άλλες περιπτώσεις επιτρέπεται η διάθεσις λυμάτων εις την θάλασσαν ή λίμνες μετά πλήρη βιολογικό καθαρισμό και εφ' όσον το BOD τούτων δεν υπερβαίνει τα 50 μέρη ανά εκατομμύριο. Εις ουδέν σημείον πλησίον της εκβολής το διαλυμένο οξυγόνον (DO) θα είναι ολιγότερο του 50% του βαθμού κορεσμού. Η εκβολή θα τοποθετείται εις βάθος κάτωθεν της κατωτάτης στάθμης του ύδατος τουλάχιστον 1,0 m. Εν περιπτώσει μεγάλων όγκων λυμάτων θα δημιουργούνται περισσότερα του ενός σημεία εκβολής.