Συνδεθείτε στην Υπηρεσία Νομοσκόπιο Είσοδος στην υπηρεσία Νομοσκόπιο.     Χρήστης Κωδικός   Υπενθύμιση στοιχείων λογαριασμού       Νέοι χρήστες Εάν είστε νέος χρήστης, θα πρέπει να δημιουργήσετε ένα ΔΩΡΕΑΝ λογαριασμό προκειμένου να φύγει το παράθυρο αυτό και να αποκτήσετε πλήρη πρόσβαση στην υπηρεσία Νομοσκόπιο. Δημιουργία νέου λογαριασμού

Αριθμός 2815/1990

 

Το Συμβούλιο της Επικρατείας

 

Τμήμα Δ

 

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 19-09-1989, με την εξής σύνθεση: Μ. Μουζουράκης, Αντιπρόεδρος, Πρόεδρος του Δ' Τμήματος, Τ. Κούνδουρος, Κ.Γ. Χαλαζωνίτης, Π. Παραράς, Σ. Χαραλαμπίδης, Σύμβουλοι, Ε. Δανδουλάκη, Κ. Ευστρατίου, Πάρεδροι. Γραμματέας ο Μ. Καλαντζής.

 

Για να δικάσει την από 19-08-1983 προσφυγή:

 

Του Οικοδομικού Συνεταιρισμού Μονίμων Δημοσίων Υπαλλήλων και Στρατιωτικών πόλεως Έδεσσας με την επωνυμία Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, που εδρεύει στην Έδεσσα, ο οποίος παρέστη με τον δικηγόρο Κωνσταντίνο Χιώλο (αριθμός μητρώου 2192/89), που τον διόρισε με ειδικό πληρεξούσιο, κατά του Υπουργού Γεωργίας, ο οποίος παρέστη με τον Α. Τζεφεράκο, Πάρεδρο της Διοικήσεως.

 

και κατά της 3760/09-06-1983 αποφάσεως του Υφυπουργού Γεωργίας.

 

Η εκδίκαση άρχισε με την ανάγνωση της εκθέσεως του Εισηγητή, Παρέδρου Κ. Ευστρατίου.

 

Κατόπιν το δικαστήριο άκουσε τον πληρεξούσιο του προσφεύγοντος, ο οποίος ανέπτυξε και προφορικά τους προβαλλόμενους λόγους προσφυγής και ζήτησε να γίνει δεκτή η προσφυγή και τον αντιπρόσωπο του Υπουργού, ο οποίος ζήτησε την απόρριψή της.

 

Μετά τη δημόσια συνεδρίαση, το δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη και

 

Αφού μελέτησε τα σχετικά έγγραφα

 

Σκέφθηκε κατά το Νόμο

 

1. Επειδή, για το κρινόμενο ένδικο μέσο έχουν καταβληθεί τα νόμιμα τέλη (1306792, 1306793/1987 διπλότυπα του Ταμείου Ενσήμων Αθηνών) και το παράβολο (1306791/1987 διπλότυπο του Ταμείου Ενσήμων Αθηνών).

 

2. Επειδή, με το ένδικο αυτό μέσο, το οποίο παραπέμφθηκε με την 3455/1987 απόφαση του Α' Τμήματος στο Δ' Τμήμα του Δικαστηρίου, λόγω αρμοδιότητός του, για να εκδικασθεί ως αίτηση ακυρώσεως από αυτό και το οποίο είναι πράγματι αρμόδιο προς τούτο, ζητείται η ακύρωση της 3760/09-06-1983 αποφάσεως του Υφυπουργού Γεωργίας, με την οποία ανακλήθηκε η 228105/355/12-08-1981 προηγουμένη απόφασή του. Με την ανακληθείσα δε αυτή απόφαση είχε παραχωρηθεί στον αιτούντα οικοδομικό συνεταιρισμό, δυνάμει των διατάξεων του άρθρου 21 του αναγκαστικού νόμου 431/1968, για τη δημιουργία προτύπου παραδοσιακού οικισμού, τμήμα εκτάσεως 180 στρεμμάτων από το κοινόχρηστο τεμάχιο, συνολικής εκτάσεως 10.225,559 στρεμμάτων του συγκροτήματος Κλεισοχωρίου Εδέσσης, οριστικής διανομής 1936, και είχε καθορισθεί το τίμημα για την παραχώρηση σε 30.000 δραχμές ανά στρέμμα.

 

3. Επειδή, κατά της ήδη προσβαλλομένης αποφάσεως ο αιτών συνεταιρισμός είχε ασκήσει και την από 23-08-1983 αίτηση ακυρώσεως, από την οποία όμως παραιτήθηκε με έγγραφη δήλωση του πληρεξουσίου δικηγόρου του (βλέπε 921/1984 πρακτικό παραιτήσεως). Συνεπώς, η κρινόμενη αίτηση παραδεκτώς ασκείται ενόψει της διατάξεως της παραγράφου 5, που προσετέθη στο άρθρο 30 του νόμου νομοθετικού διατάγματος [Ν] 170/1973 περί του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΦΕΚ 229/Α/1973) με το άρθρο 22 του νόμου [Ν] 702/1977 (ΦΕΚ 268/Α/1977), σύμφωνα με την οποία αίτηση, από το δικόγραφο της οποίας εχώρησε παραίτηση, θεωρείται ως μη ασκηθείσα.

 

4. Επειδή κατά γενική αρχή του διοικητικού δικαίου η Διοίκηση μπορεί ν' ανακαλέσει, για λόγους νομιμότητος, διοικητική πράξη εντός ευλόγου χρόνου από την έκδοσή της, έστω και αν έχει δημιουργηθεί δικαίωμα υπέρ του διοικουμένου. Ο εύλογος δε αυτός χρόνος δεν μπορεί να είναι μικρότερος της πενταετίας, σύμφωνα με το άρθρο μόνο του αναγκαστικού νόμου 261/1968 (ΦΕΚ 12/Α/1968). Στην προκειμένη περίπτωση, με την προσβαλλόμενη απόφαση του Υφυπουργού Γεωργίας ανεκλήθη προηγουμένη απόφασή του περί παραχωρήσεως, σύμφωνα με το άρθρο 21 του αναγκαστικού νόμου 431/1968, εκτάσεως στον αιτούντα Συνεταιρισμό, μετά πάροδο είκοσι δύο μηνών από την έκδοσή της. Με τα δεδομένα αυτά και ενόψει των ανωτέρω εκτεθέντων πρέπει ν' απορριφθεί ως αβάσιμος ο λόγος ακυρώσεως, με τον οποίο προβάλλεται ότι η πράξη περί παραχωρήσεως είχε καταστεί αμετάκλητη, διότι είχε δημιουργηθεί υπέρ των καλόπιστων μελών του αιτούντος συνεταιρισμού, λόγω της μεταβιβάσεως σ' αυτόν κατά πλήρη κυριότητα της παραχωρηθείσης εκτάσεως, τέτοια πραγματική κατάσταση, της οποίας η ανατροπή θα προσέκρουσε στις αρχές της χρηστής και ευρύθμου Διοικήσεως.

 

5. Επειδή το άρθρο 21 παράγραφος 1 του αναγκαστικού νόμου 431/1968 (ΦΕΚ 115/Α/1968) ορίζει ότι:

 

{Επιτρέπεται δι' αποφάσεως του Υπουργού Γεωργίας, που επέχει θέσιν παραχωρητηρίου, η παραχώρησις επί μειωμένο τίμημα, καθοριζόμενο υπό του Υπουργού Γεωργίας, εις Οικοδομικούς Συνεταιρισμούς εν ενεργεία Στρατιωτικών και Δημοσίων πολιτικών Υπαλλήλων, προς στέγαση ή δημιουργίαν θερέτρων των μελών αυτών, κοινοχρήστων ή διαθεσίμων εκτάσεων, εποικισθεισών περιοχών ή δημοσίων δασικών εκτάσεων, των τελευταίων παραχωρουμένων υπό τον όρον της αξιοποιήσεως αυτών.}

 

6. Επειδή, με την προσβαλλόμενη απόφαση ανακλήθηκε η προηγουμένη περί παραχωρήσεως της επιδίκου εκτάσεως απόφαση για τους εξής τρεις λόγους: 1ον Διότι στην ανακληθείσα απόφαση ορίσθηκε τίμημα χωρίς καμία αναφορά σε στοιχεία προσδιορισμού της αξίας του ακινήτου. 2ον Διότι με την απόφαση αυτή χορηγήθηκε αόριστα (προφανώς εξ αδιαιρέτου) έκταση 180 στρεμμάτων σε συνολική έκταση 10.225,559 στρεμμάτων. Επί πλέον η παραχώρηση αυτή έχει ως συνέπεια βλάβη του δημοσίου συμφέροντος αφού δημιουργεί μια μικρή εξ αδιαιρέτου κυριότητα σε μία μεγάλης αξίας και επιφάνειας δημόσια έκταση. 3ον Διότι, όμως προκύπτει από την αναφορά του γεωπόνου Γεωργίου Δημητριάδη, η επίδικη έκταση χρησιμοποιείται για βοσκή ζώων και συνεπώς μπορεί να διατεθεί για κτηνοτροφική αποκατάσταση, εν πάση δε περιπτώσει δεν κρίνεται σκόπιμη η παραχώρηση εποικιστικών εκτάσεων για τη δημιουργία προτύπου παραδοσιακού οικισμού.

 

7. Επειδή, η αιτιολογία της προσβαλλομένης αποφάσεως κατά το πρώτο σκέλος της δεν είναι νόμιμη. διότι, κατά την έννοια της παρατεθείσας ανωτέρω διατάξεως του άρθρου 21 παράγραφος 1 του αναγκαστικού νόμου 431/1968, η οποία επιτρέπει, για λόγους γενικότερου δημοσίου συμφέροντος, την παραχώρηση κοινοχρήστου ή διαθεσίμων εκτάσεων εποικισθεισών περιοχών με μειωμένο τίμημα στους αναφερομένους σ' αυτήν οικοδομικούς συνεταιρισμούς, δεν απαιτείται η αναφορά στη σχετική διοικητική πράξη της πραγματικής αξίας της παραχωρούμενης εκτάσεως ούτε ως ουσιώδης τύπος της διαδικασίας της παραχωρήσεως, ούτε ως στοιχείο, κατά νόμο αναγκαίο, της αιτιολογίας της εν λόγω αποφάσεως. Εξάλλου, εάν ήθελε θεωρηθεί ότι με την παραπάνω αιτιολογία η προσβαλλόμενη απόφαση καταλογίζει στην ανακληθείσα καθορισμό τόσο μειωμένου τμήματος ώστε να καθίσταται εικονικό, κατά παράβαση του νόμου, τότε είναι ανεπαρκής, διότι δεν μνημονεύει ποιο ήταν το πραγματικό τίμημα κατά το χρόνο της παραχωρήσεως και κατά πόσο τούτο μειώθηκε. Περαιτέρω, η αιτιολογία της προσβαλλομένης αποφάσεως κατά το δεύτερο σκέλος, με το οποίο καταλογίζεται στην ανακληθείσα απόφαση αοριστία ως προς το ποια συγκεκριμένη έκταση παραχωρείται, στηρίζεται, προεχόντως, σε ανακριβή πραγματική βάση, διότι από το από 23-09-1980 τοπογραφικό διάγραμμα του πολιτικού μηχανικού Κωνσταντίνου Παπαδόπουλου, το οποίο έλαβε υπόψη της η ανακληθείσα απόφαση, προκύπτει σαφώς ότι στον αιτούντα συνεταιρισμό παραχωρήθηκε συγκεκριμένο τμήμα από το κοινόχρηστο τεμάχιο του αγροκτήματος Κλεισοχωρίου Εδέσσης. Εξάλλου, η επίκληση της βλάβης του δημοσίου συμφέροντος, λόγω της δημιουργίας μιας μικρής ιδιωτικής εκτάσεως, εντός μιας μεγάλης αξίας και επιφανείας δημοσίας εκτάσεως, είναι γενική και αόριστη και δεν μπορεί να δικαιολογήσει την ανάκληση της παραχωρήσεως της επίδικης εκτάσεως. Τέλος, το τρίτο σκέλος της αιτιολογίας της προσβαλλομένης αποφάσεως, κατά το οποίο η παραχωρηθείσα έκταση χρησιμοποιείται, όπως προκύπτει από την αναφορά του γεωπόνου Γεωργίου Δημητριάδη, για τη βοσκή ζώων, εν πάση δε περιπτώσει δεν κρίνεται σκόπιμη η παραχώρησή της για τη δημιουργία προτύπου παραδοσιακού οικισμού, κατά μεν την πρώτη βάση του στηρίζεται σε ανακριβή πραγματική προϋπόθεση, διότι από την παραπάνω αναφορά προκύπτει ότι η επίδικη έκταση δεν είναι κατάλληλη για τη βοσκή ζώων, κατά δε την δεύτερη βάση του δεν είναι νόμιμο, διότι κατά γενική αρχή του διοικητικού δικαίου δεν επιτρέπεται η ανάκληση διοικητικής πράξεως λόγω διαφόρου εκτιμήσεως των αυτών πραγματικών δεδομένων που ελήφθησαν υπόψη για την έκδοσή της. Για τους λόγους επομένως αυτούς, που βασίμως προβάλλονται με την κρινόμενη αίτηση, πρέπει αυτή να γίνει δεκτή και να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη απόφαση.

 

Δια ταύτα

 

Δέχεται την κρινόμενη αίτηση.

 

Ακυρώνει την 3760/1983 απόφαση του Υφυπουργού Γεωργίας, κατά τα εκτιθέμενα στο αιτιολογικό.

 

Διατάσσει την απόδοση του κατατεθέντος παραβόλου.

 

Επιβάλλει στο Δημόσιο τη συνολική δικαστική δαπάνη του αιτούντος Συνεταιρισμού που ανέρχεται σε 42.000 δραχμές.

 

Η διάσκεψη έγινε στην Αθήνα στις 19-09-1989 και η απόφαση δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση της 26-07-1990.