Άρθρο 25

(άρθρο 22 του νόμου [Ν] 3406/1927, άρθρο 11 του νόμου [Ν] 4098/1929).

1. Η χρήση των οδών εν γένει, των πρανών και των τάφρων, τόσον υπέρ το έδαφος, όσον και υπ' αυτό, επιτρέπεται μόνο κατόπιν αδείας του προϊσταμένου του γραφείου μηχανικού, στην αρμοδιότητα του, οποίον υπάγεται το τμήμα, της οδού ης γενήσεται χρήση.

2. Προς χορήγηση τοιαύτης αδείας προς ιδιώτες απαιτείται η εκ μέρους αυτών καταβολή εις όφελος του Ταμείου του Οργανισμού, στην αρμοδιότητα του όποιου εκ του χαρακτηρισμού αυτής υπάγεται η οδός, ποσού ίσου προς την απαιτούμενη δαπάνη προς επανόρθωση των εκ της γενησόμενης χρήσεως φθορών και ποσού αναλόγου προς την γενησόμενη με την αιτούμενη την άδεια ωφέλεια, τα ποσά ταύτα ως και οι όροι υφ' ους γενήσεται η χρήση της οδού, ορίζονται δι' αποφάσεως του μηχανικού, κοινοποιούμενης στον ιδιώτη, ην ούτος δικαιούται να εφεσιβάλλει στο Υπουργείο Συγκοινωνίας, το οποίο αποφασίζει οριστικώς. Η έκδοση της αδείας γίνεται μόνον άμα τη προσφυγή των αποδείξεων καταθέσεως, ων αντίγραφα κυρώνει ο μηχανικός και φυλάσσει, μετά του σχεδίου της αδείας στο αρχείο του.

3. Στην περίπτωση κατά την οποία γίνει χρήση της οδού χωρίς να εκδοθεί η κατά τα ανωτέρω αδεία, η μεν προσγενόμενη φθορά βεβαιώνεται και επανορθώνεται κατά τις διατάξεις του προηγούμενου άρθρου, των υπαιτίων τιμωρούμενων κατά τις αυτές διατάξεις τα δ' επί της οδού ή υπ' αυτήν τεθέντα αντικείμενα αίρονται υπό της Αρχής σε βάρος και για λογαριασμό αυτού που αυθαιρέτως τα τοποθέτησε, όστις καλείται σε ορισμένο χρόνο ίνα παραλάβει τα υλικά που θα αφαιρεθούν.

Σε περίπτωση κατά την οποία δεν προσέλθει, αυτά μεταφέρονται υπό της Αρχής με δαπάνες του ιδιοκτήτου εις τον πλησιέστερο αστυνομικό σταθμό και εκποιούνται με δημοπρασία, του αντιτίμου καταβαλλομένου στον ιδιοκτήτη μετά την αφαίρεση των γενομένων δαπανών δια την άρση και μεταφορά των επί της οδού αντικειμένων. Σε ανεπάρκεια του ποσού για την πληρωμή των ανωτέρω δαπανών εισπράττεται το υπόλοιπο κατά τις περί εισπράξεως δημοσίων εσόδων διατάξεις.