|
1. Υπαρχούσης αμφιβολίας ως προς την φύσιν ή έκταση των υπό του παρόντος διατάγματος προβλεπομένων υποχρεώσεων εκάστου φυσικού ή νομικού προσώπου αρμόδιος όπως αποφαίνεται είναι ο επί της Συγκοινωνίας υπουργός, όστις αποφασίζει ανεκκλήτως.
2. Όλες οι κατά το παρόν διάταγμα συνεπεία οριστικών αποφάσεων της διοικήσεως ή τελεσίδικων δικαστικών αποφάσεων απαιτήσεις, εφ' όσον ο επισπεύδων είναι το Δημόσιον, ο δήμος ή η κοινότης, εισπράττονται εφαρμοζομένων υπέρ του επισπεύδοντος των κατά των οφειλετών του Δημοσίου προβλεπομένων υπό των περί εισπράξεως δημοσίων εσόδων διατάξεων καταναγκαστικών μέσων και καθ' ας περιπτώσεις οι διατάξεις του παρόντος διατάγματος δεν προβλέπουν ειδικώς τούτο. Τα αυτά μέσα, εξαιρέσει του της προσωπικής κρατήσεως, δύναται να εφαρμόζονται και όταν ο επισπεύδων είναι οιονδήποτε έτερον πρόσωπον, εφ' όσον ο καθ' ου η απαίτησις δεν καταλέγεται εις τα ανωτέρω νομικά πρόσωπα. Δια βασιλικών διαταγμάτων θα κανονιστούν οι περιπτώσεις και οι όροι υφ' ους επιτρέπεται η εφαρμογή της τελευταίας ταύτης διατάξεως.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η παράγραφος 2 τίθεται όπως τροποποιήθηκε με την παράγραφο 8 του άρθρου μόνου του από 03-12-1925 νομοθετικού διατάγματος (ΦΕΚ 406/Α/1925) και με την παράγραφο 7 του άρθρου 4 του από 27-02-1926 νομοθετικού διατάγματος (ΦΕΚ 80/Α/1926). |
3. Οσάκις υπάρχει περίπτωσις υποβολής ενστάσεως κατά διοικητικής τίνος πράξεως υπό των υπό του παρόντος νομοθετικού διατάγματος προβλεπομένων, τάσσεται πάντοτε προς υποβολή ταύτης ανατρεπτική προθεσμία, και αν έτι δεν προβλέπεται τούτο υπό των σχετικών διατάξεων του παρόντος διατάγματος. Τα των τοιούτων προθεσμιών κανονίζονται δι' υπουργικών αποφάσεων.
Εις πάσα περίπτωσιν εφαρμογής των διατάξεων του παρόντος νομοθετικού διατάγματος, χαρακτηρισθείσα νομίμως ως επειγούσης ανάγκης, δεν απαιτείται η τήρησις των οιωνδήποτε διατάξεων αυτού των αφορωσών εις προθεσμίας ή προσκλήσεως προς οιονδήποτε ή κοινοποιήσεις ή υποβολή ενστάσεων, πάντων των σχετικών προς τα θέματα ταύτα δυναμένων εκάστοτε να κανονίζονται δι' αποφάσεως του Υπουργού.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η παράγραφος 3 τίθεται όπως τροποποιήθηκε με την παράγραφο 3 του άρθρου 5 του αναγκαστικού νόμου 976/1949 (ΦΕΚ 106/Α/1949). |
4. Οι υπό του παρόντος διατάγματος οριζόμενες οποιεσδήποτε υποχρεώσεις, εξαιρέσει των εις την αρμοδιότητα των δικαστηρίων υπαγομένων αποζημιώσεων δι' απαλλοτριώσεις, καθίστανται οριστικές και αμετάκλητοι ως προς έκαστον υπόχρεων καθ' ον τρόπον θέλει κανονίσει βασιλικό διάταγμα, εξαιρουμένων των περιπτώσεων καθ' ας τούτο καθορίζεται δια του παρόντος. Κατά των περί οριστικού καθορισμού των τοιούτων υποχρεώσεων αποφάσεων της διοικήσεως δεν επιτρέπεται η προσφυγή εις τα τακτικά δικαστήρια, ειμή μόνον δι' εσφαλμένη εφαρμογήν ή ψευδή ερμηνεία του παρόντος διατάγματος. Εφ' όσον οι ειρημένες αποφάσεις ορίζουν την υπό του υπόχρεου καταβολή χρημάτων, επιτρέπεται η εις τα τακτικά δικαστήρια ανακοπή της εκτελέσεως αυτών μόνον δια τους λόγους τους επιτρέποντας την ανακοπή της εκτελέσεως κατά την εφαρμογήν των περί εισπράξεως των δημοσίων εσόδων διατάξεων.