|
1. Αν οι αναθέτουσες αρχές συνάπτουν σύμβαση η οποία διαφέρει από τις αναφερόμενες στο άρθρο 1 περίπτωση α) συμβάσεις μόνο κατά το ότι η αντιπαροχή των έργων που πρόκειται να εκτελεσθούν συνίσταται είτε αποκλειστικά στο δικαίωμα εκμεταλλεύσεως του έργου είτε στο δικαίωμα αυτό σε συνδυασμό με καταβολή μιας αμοιβής, οι διατάξεις της παρούσης οδηγίας δεν εφαρμόζονται επί της εν λόγω συμβάσεως, καλούμενης συμβάσεως παραχωρήσεως. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις η προσφυγή στις διαδικασίες συνάψεως συμβάσεων δημοσίων έργων είναι υποχρεωτική.
2. Όταν ο ανάδοχος της συμβάσεως παραχωρήσεως είναι ο ίδιος αναθέτουσα αρχή, επιβάλλεται, προκειμένου περί έργων που θα εκτελεσθούν από τρίτους, η προσφυγή στις εθνικές διαδικασίες συνάψεως συμβάσεων δημοσίων έργων προσαρμοσμένες στις διατάξεις της παρούσης οδηγίας.
3. Όταν το δημόσιο, μία περιφερειακή ή τοπική αρχή ή ένα από τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου τα απαριθμούμενα στο Παράρτημα I χορηγούν σε ανάδοχο συμβάσεως παραχωρήσεως ο οποίος δεν είναι ο ίδιος αναθέτουσα αρχή το δικαίωμα εκτελέσεως δημοσίων έργων από τρίτους και εκμεταλλεύσεως αυτών, στην πράξη παραχωρήσεως καθορίζεται ότι ο προς ον παραχώρηση οφείλει, προκειμένου για τις συμβάσεις που συνάπτει με τρίτους, να τηρεί την αρχή της μη διακρίσεως λόγω ιθαγένειας.
4. Οι διατάξεις της παρούσης οδηγίας δεν εφαρμόζονται επί συμβάσεων δημοσίων έργων οι οποίες συνάπτονται από οργανισμούς δημοσίου δικαίου που διαχειρίζονται υπηρεσίες μεταφορών.
5. Οι διατάξεις της παρούσης οδηγίας δεν εφαρμόζονται επί συμβάσεων δημοσίων έργων οι οποίες συνάπτονται από υπηρεσίες παραγωγής, διανομής και μεταφοράς ύδατος και ενεργείας.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το παρόν άρθρο καταργήθηκε με το άρθρο 36 της οδηγίας 1993/37/ΕΚ. |