|
1. Δια παν νεοϊδρυθησόμενον θέαμα οι έξοδοι δέον να αφίστανται ικανώς απ' αλλήλων.
Δια δημόσιον θέαμα μέχρις 600 θέσεων δέον να υπάρχουν δύο έξοδοι.
Δια ταύτα άνω των 600 θέσεων, δέον να υπάρχει μια έξοδος επί πλέον ανά 300 πρόσωπα ή κλάσμα του αριθμού τούτου πέραν των 600 πρώτων.
Εν τη περιπτώσει τούτη μία εκ των επί πλέον εξόδων δέον να ευρίσκεται εις το αντίθετο σημείον της κυρίας εισόδου. Οι είσοδοι θεωρούνται και ως έξοδοι.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η παράγραφος 1 τίθεται όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 7 του βασιλικού διατάγματος 479/1971 (ΦΕΚ 142/Α/1971). |
2. Οι θύρες εξόδου δέον να φέρουν χειρολαβές μόνον επί της εξωτερικής επιφανείας αυτών, να είναι πάντοτε ελεύθερες και να ανοίγουν μόνον προς τα έξω. Αυτές δέον να είναι διατεταγμένες εις τρόπον ώστε να μη σχηματίζουν ουδεμίαν προεξοχή εντός των εξόδων του κοινού προς τις εξόδους αυτών ουδέ δυσχεραίνουν την κυκλοφορία του κοινού προς τις εξόδους. Οι θύρες δέον να παραμένουν καθ' ολοκληρίαν ανοικτές (δι' αυτό ατών ελατηρίων επί των θυρόφυλλων) κατά την μετά την λήξη της παραστάσεως έξοδον των θεατών.
Οι εξωτερικές θύρες (εκτός εκείνων αίτινες παραμένουν διαρκώς ανοικτές) που κλείνουν τις εσωτερικές διόδους, διαδρόμους, κλίμακας, προθαλάμους κ.λ.π., δέον να είναι υαλόφρακτοι εις το άνω μέρος, ίνα δύναται το κοινόν να διευθύνεται προς τα φωτεινά σημεία.
Οι ολισθαίνουσες θύρες (σύρτες) που περιστρέφονται σταυροειδείς απαγορεύονται.
3. Έξοδοι εκ κλιμακοστασίου δεν επιτρέπεται να έχουν πλάτος έλασσον του της κλίμακας.
4. Η αρμόδια αρχή δικαιούται, αναλόγως των υφισταμένων συνθηκών, να καθορίζει την θέσιν των εξόδων δια την ταχύτερη έξοδο των θεατών εκ του χώρου του θεάματος.